De Romeinse maangodin heet Luna.
In de Romeinse mythologie staat Luna bekend als de godin van de maan. Haar naam, die letterlijk “maan” betekent in het Latijn, weerspiegelt haar directe associatie met het hemellichaam dat ‘s nachts aan de hemel schijnt.
Oorsprong en betekenis
Luna was een belangrijke figuur in de Romeinse religie en mythologie. Ze werd vaak geassocieerd met de Griekse godin Selene, en in latere tijden ook met de godin Diana. Als personificatie van de maan symboliseerde Luna verschillende aspecten van het nachtelijke leven, waaronder dromen, magie en het vrouwelijke.
Aanbidding en tempels
De Romeinen vereerden Luna met verschillende tempels en festivals. Een van de bekendste tempels gewijd aan Luna stond op de Aventijnse heuvel in Rome. Het festival Nonae Caprotinae, gevierd op 7 juli, was deels ter ere van Luna.
Invloed op de Romeinse cultuur
Luna’s invloed reikte verder dan alleen religieuze aanbidding. Haar naam en symboliek werden gebruikt in de Romeinse kalender, astrologie en zelfs in de dagelijkse taal. De term “lunatic”, afgeleid van Luna’s naam, werd gebruikt om mensen te beschrijven die men dacht dat beïnvloed werden door de maan.
Artistieke weergave
In de Romeinse kunst werd Luna vaak afgebeeld als een mooie vrouw die een maansikkel op haar hoofd droeg of in een wagen reed die getrokken werd door twee paarden. Deze iconografie benadrukte haar rol als heerseres van de nachtelijke hemel. Luna’s erfenis leeft voort in moderne talen en cultuur, waar haar naam nog steeds synoniem is met de maan en haar mysterieuze invloed op de aarde en haar bewoners.
Zou dit stuk het ‘stuk van het jaar‘ kunnen worden? Laat het weten in de reacties!
